Jerzy Gotfryd Aulich (1891 ? 1982)
Syn Alberta Aulich i Felicji z domu Wiśniowskiej urodził się 1 listopada 1891 roku w Lackie Wielkie koło Złoczowa.
1901 - 1910 uczęszczał do szkoły podstawowej i średniej w Złoczowie.
1910 -1914 studiował prawo na uniwersytecie Lwowskim.
1914 -1916 kontynuuje studia we Wiedniu a następnie w Krakowie.
1915 - 1919 koncepista w magistracie miasta Lwowa.
31 stycznia 1918 r. broni pracę doktorską na uniwersytecie Lwowskim
1918 -1919 bierze udział w powstaniu Lwowskim
1 listopada 1919 r. zostaje przyjęty do Galicyjskiego Banku Hipotecznego
1 marca 1920 r. zostaje przyjęty do spółki akcyjnej Poszukiwań Nafty i Gazu we Lwowie.
1 stycznia 1021 r. obejmuje jako dyrektor warszawskiej spółki "Polska Nafta" filię we Lwowie.
1 października 1922 r. obejmuje funkcję dyrektora fabryki papierniczej spółki Niemojewskiego w Bielsku Białej, mając większość akcji spółki.
20 października 1928 r. bierze ślub w Warszawie z Heleną z domu Kulikowską.
Helena Aulich z domu Kulikowska 1928 r.
W 1923 r. odkupuje od spółki fabrykę tektury i zarządza ją do chwili wybuchu wojny w 1939 roku.
W 1925 r. kupuje posiadłość w Bielsku Białej gdzie buduje swą willę, zaś Lusia
urządza wspaniały ogród.
Migawki z ogrodu Heleny i Jerzego Aulichów.
W czasie swego pobytu w Bielsku-Białej Jurkowie wiele podróżują samochodem po Europie i nie tylko.
Lusia Aulich przy samochodzie.
W 1939 roku po wybuchu wojny ucieka do Lwowa a stąd po zajęciu przez bolszewików Lwowa, ucieka przez zieloną granicę do Warszawy.
W latach 1939-1944 zajmuje się prowadzeniem małej firmy handlowej.
20 czerwca 1944 r. umiera na galopujące suchoty jego żona Helena.
Klepsydra Heleny Aulichowej.
Po upadku powstania warszawskiego w 1944 r. przenosi się do Krakowa a po wyzwoleniu powraca do swojej fabryki, która zostaje upaństwowiona. Pracuje tam jeszcze jakiś czas na stanowisku dyrektora administracyjnego a następnie po zwolnieniu go pod zarzutem sabotażu przenosi się do Łodzi.
W Łodzi podejmuje pracę na Politechnice Łódzkiej, gdzie dotrwał do emerytury.
Ze względu na uszkodzenie słuchu podczas działań wojennych, wskutek głuchoty, potrącony przez samochód w dniu 11 grudnia 1981 roku został przewieziony do szpitala ze złamaną ręką i nogą i urazem głowy. Obrażenia te nie zagrażały jego życiu, lecz natomiast uderzenie w głowę spowodowało galopującą sklerozę, w wyniku której zmarł dnia 8 lutego 1982 r. Zgodnie z jego życzeniem pochowałem go w grobowcu rodzinnym na Powązkach.